Przeciek żylny może występować u młodych mężczyzn, którzy mają erekcje, lecz nie potrafią ich utrzymać. Obniża on ciśnienie w prąciu i uniemożliwia utrzymanie sztywności. Przeciek żylny można potwierdzić dzięki użyciu specjalnego badania obrazowego (kolorowej ultrasonografii dopplerowskiej), po którym wykonujemy kawernozografię.

Kawernozometria jest ważnym badaniem wykonywanym w zaburzeniach erekcji. Stosuje się ją do pomiaru wskaźnika przepływu krwi niezbędnego do wywołania i utrzymania erekcji.

Pacjentowi w pozycji leżącej wprowadza się dwie cienkie igły (motylki) do prącia. Może być to nieprzyjemne, lecz nie jest bolesne. Przez jedną z igieł podaje się lekarstwo, które rozszerza naczynia krwionośne i wywołuje erekcję, następnie wykonuje się wlew roztworu soli fizjologicznej. Umożliwia to dokonanie pomiaru ciśnienia przez drugą z igieł. Urządzenie mierzy parametry przepływu niezbędne do osiągnięcia i utrzymania wzwodu. Wartości ciśnienia są pokazywane w formie wykresu, który wykazuje, czy mechanizm wzwodu działa prawidłowo. W trakcie kawernozografii do prącia wstrzykiwany jest kontrast rentgenowski. Następnie wykonuje się zdjęcia rentgenowskie, aby uwidocznić przeciek żylny. Wstrzyknięcie może być trochę nieprzyjemne. Przeciek żylny ujawni się niezależnie od stanu sztywności pracia. Kawernozografia sama w sobie może być stosowana w celu uwidocznienia przestrzeni w ciałach jamistych, wynikających ze zwłóknienia po przedłużonej erekcji (priapizm) lub po usunięciu protezy prącia. Stosowana jest również w celu zobrazowania blaszek w chorobie Peyroniego.