Niektórzy pacjenci tracą zdolność wykonywania skurczu pęcherza moczowego podczas oddawania moczu. Mówimy wtedy o upośledzonej kurczliwości pęcherza moczowego.

Pacjenci z upośledzoną kurczliwością pęcherza moczowego mogą potrzebować więcej czasu, aby oddać mocz, często oddawać małe ilości moczu oraz nie móc całkowicie opróżnić pęcherza. Zwiększa to ryzyko infekcji dróg moczowych, które mogą często nawracać i oddziaływać na nerki. Infekcjom tym można zapobiegać, przyjmując każdego dnia niskie dawki antybiotyków.

Gdy problem nie jest zbyt poważny, pomocna jest terapia z zastosowaniem leków cholinergicznych, takich jak karbachol lub betanechol. Leki te zwiększają siłę skurczu pęcherza moczowego podczas mikcji, nie działają jednak w poważniejszych przypadkach lub w razie stosowania ich przez dłuższy czas.

Pacjenci z bardziej zaawansowanymi postaciami upośledzenia kurczliwości pęcherza moczowego będą musieli nauczyć się techniki okresowego samodzielnego jałowego cewnikowania, co umożliwi im całkowite opróżnianie pęcherza. Zwykle zabieg ten należy wykonywać 1-2 razy dziennie.

W niektórych przypadkach konieczny może być zabieg wytworzenia odprowadzenia moczu za pośrednictwem wstawki jelitowej, który polega na obejściu pęcherza moczowego i wytworzeniu otworu w powłokach brzusznych w celu odprowadzania moczu do worka.