Długotrwałe choroby układu nerwowego obejmujące rdzeń kręgowy, a czasami również mózg, mogą powodować zaburzenia ze strony pęcherza moczowego, które zazwyczaj można leczyć.

U większości pacjentów z rozszczepem kręgosłupa mięśnie pęcherza moczowego są nadmiernie aktywne i kurczą się bez potrzeby. Nadczynny może być również zwieracz cewki moczowej, czyli pierścień mięśni wokół cewki moczowej.

Gdy zwieracz cewki moczowej jest nadczynny, pęcherz moczowy nie może się opróżnić. Zaburzenia te mogą prowadzić do nietrzymania moczu, formowania się złogów, a nieleczone - ostatecznie do niewydolności nerek.

Zaburzenia pęcherza moczowego, wywołane uszkodzeniem rdzenia kręgowego w wyniku urazu lub wypadku komunikacyjnego, będą zależeć od lokalizacji uszkodzenia rdzenia. Zaraz po urazie mięśnie pęcherza moczowego często nie będą się kurczyć w celu opróżnienia pęcherza, lecz później mogą stać się nadczynne.

Zaburzenia pęcherza mogą występować także u pacjentów po udarze mózgu, w przebiegu stwardnienia rozsianego i choroby Parkinsona. Pacjenci muszą często korzystać z toalety i mają parcia naglące.

Pacjenci mogą także cierpieć na nietrzymanie moczu z parć naglących, co oznacza, że mają oni silne parcie na mocz, a następnie nagle mimowolnie go oddają. Szczególnie u pacjentów z chorobą Parkinsona zaburzenie może dotyczyć zwieracza cewki moczowej, co może utrudniać oddawanie moczu.