Zabieg nazywany szerokim, miejscowym wycięciem zmiany ze sromu wykonuje się w znieczuleniu ogólnym w przypadku małej zmiany nowotworowej. Oprócz ogniska raka usuwa się margines otaczających, niezmienionych tkanek. Jeżeli rak sromu nie jest w bardzo wczesnym stadium, usuwa się również węzły chłonne pachwinowe po jednej lub po obu stronach.

Po zabiegu kilka razy w ciągu roku wykonuje się wulwoskopię, aby sprawdzić, czy nie doszło do nawrotu raka sromu.

W przypadku bardziej zaawansowanego raka sromu wskazane jest całkowite wycięcie sromu wraz z pachwinowymi węzłami chłonnymi. Czasami konieczne jest usunięcie także dolnego odcinka cewki moczowej, co nie powinno wpływać na działanie pęcherza moczowego. Zazwyczaj nie usuwa się owłosionej skóry wzgórka łonowego.

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym. Zazwyczaj wykonuje się oddzielne cięcia w celu usunięcia węzłów chłonnych i sromu. Śluzówkę pochwy przyszywa się do skóry otaczającej srom po jego wycięciu. Po wycięciu węzłów chłonnych pachwinowych w celu odprowadzania nagromadzonej chłonki do ran zakłada się dreny, które usuwa się do około 10 dni po zabiegu.

W zależności od wyniku badania histopatologicznego, po wygojeniu rany konieczne może być zastosowanie radioterapii. Po zakończeniu leczenia pacjentka pozostaje pod regularną kontrolą ginekologiczną przez 5–10 lat. Po całkowitym usunięciu sromu współżycie płciowe zazwyczaj, ale nie zawsze, jest możliwe. Jeżeli współżycie płciowe jest niemożliwe, w późniejszym czasie można wykonać zabieg rekonstrukcji narządu.