Postępowanie szpitalne w wypadku osób z zawałem serca przebiega w trzech głównych kierunkach: uśmierzania bólu, obserwacji pod kątem zaburzeń elektrycznej czynności serca lub ich zwalczania (zwykle na oddziale intensywnego nadzoru kardiologicznego) i udrożnienia zamkniętej tętnicy wieńcowej - za pomocą leków lub, coraz częściej, metodą bezpośrednią (śródnaczyniową), za pomocą baloników (angioplastyka). Do stosowanych w tym celu leków należy kwas acetylosalicylowy (aspiryna) i substancje rozpuszczające zakrzep (streptokinaza i tPA).

Inne leki, jak beta-blokery i inhibitory konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE), pomagają zmniejszyć obciążenie serca w okresie gojenia. W tym czasie chory jest przygotowywany do chodzenia przez stopniowo rozszerzane ćwiczenia gimnastyczne, które trwają co najmniej 3-5 dni. Jest to również okres, w którym poszukuje się czynników ryzyka choroby wieńcowej (palenia tytoniu, wysokiego stężenia cholesterolu i nadciśnienia) i rozpoczyna ich zwalczanie.

Czasami pierwszy zawał serca przebiega z powikłaniami. Praca serca jako pompy może ulec znacznemu osłabieniu, nawracają bóle dławicowe, a nawet dochodzi do ponownego zawału - te problemy rozpoznaje się i leczy w trybie pilnym.

Większość chorych po zawale serca spędza w domu 4-6 tygodni. Jest to okres rekonwalescencji fizycznej i psychologicznej. W tym czasie większość chorych powraca do swojej typowej aktywności fizycznej. Prawdopodobnie niektórzy korzystają ze wskazówek dotyczących rehabilitacji otrzymanych w szpitalu.