Echokardiografia ("echo serca") jest dość prostym, ale bardzo pożytecznym badaniem serca. Dzięki niej można zmierzyć serce, ocenić działanie zastawek i jam serca oraz sprawdzić, czy serce pracuje sprawnie.

Badanie echokardiograficzne jest niebolesne i nieszkodliwe. W ciągu ostatnich kilkunastu lat badanie to zrewolucjonizowało metody oceny w wielu chorobach serca.

Pracownia do badań echokardiograficznych jest zwykle zaciemniona, aby wykonujący je lekarz lepiej widział obraz serca na monitorze. Badanie przeprowadza się za pomocą głowicy przyłożonej do klatki piersiowej, której powierzchnia jest pokryta specjalnym żelem ultrasonograficznym. Wiązka ultradźwięków jest niesłyszalna, ponieważ częstotliwość drgań tworzących ją fal jest bardzo wysoka.

Badanie trwa 10-15 minut (czasem dłużej). Aby uniknąć zasłaniania obrazu serca przez powietrze znajdujące się w płucach, lekarz może prosić pacjenta o układanie się na kozetce w różnych pozycjach.

Technikę dopplerowską wykorzystuje się do mierzenia przepływu krwi w sercu i naczyniach. Szczególnie przydaje się ona do oceny nieszczelności i zwężeń zastawkowych (np. niedomykalności aortalnej, niedomykalności mitralnej, stenozy aortalnej, stenozy mitralnej) oraz do oceny przecieków (otworów) w sercu.

Czasami ważne informacje można uzyskać dopiero po zbadaniu serca od tyłu. Jest to możliwe dzięki specjalnej głowicy ultradźwiękowej, którą trzeba połknąć. Badanie tą techniką, zwaną echokardiografią przezprzełykową, przeprowadza się po miejscowym znieczuleniu gardła, a czasem także po podaniu łagodnych środków uspokajających.