Jeśli regularnie tracisz zbyt wiele płynów lub nie przyjmujesz ich w wystarczającej ilości, może dojść do odwodnienia organizmu. Mocz staje się zbyt zagęszczony, co może doprowadzić do wytrącania się kryształów wapnia i powstania kamieni nerkowych. Niektórzy ludzie mają wrodzoną skłonność do kamicy nerkowej.

Kamienie przemieszczające się wzdłuż moczowodu często utykają w jego dolnym końcu, w okolicy ujścia do pęcherza, gdzie przekrój moczowodu zwęża się najbardziej. Kamienie te są zazwyczaj usuwane za pomocą specjalnego wąskiego wziernika (endoskopu), zwanego ureteroskopem.

Ureteroskop wprowadzany jest do cewki moczowej, a następnie do pęcherza i moczowodu. Kamień zostaje uchwycony przez specjalny druciany „koszyk” i usunięty na zewnątrz. Większe kamienie mogą zostać skruszone przed usunięciem. Aby ułatwić wydalenie z moczem fragmentów kamienia i gojenie się moczowodu po zabiegu, w pęcherzu może zostać pozostawiona na kilka tygodni rurka, zwana stentem.

Zabieg ten jest przeprowadzany w znieczuleniu ogólnym i trwa 20–40 minut. W jego trakcie może być wykonywane badanie radiologiczne, aby ułatwić operatorowi przeprowadzenie operacji.

Po usunięciu kamienia do pęcherza moczowego przez cewkę moczową wprowadza się cewnik. Zostanie on usunięty po około 12 godzinach. Bezpośrednio po zabiegu możesz odczuwać umiarkowane dolegliwości bólowe po stronie operowanej, ustępujące po podaniu leków przeciwbólowych.

Zazwyczaj konieczne jest pozostanie w szpitalu przez 1 dobę, ale w ciągu kilku dni można powrócić do dotychczasowego trybu życia. Zwiększenie przyjmowania płynów niealkoholowych do ponad 2 litrów dziennie może zapobiec tworzeniu się nowych kamieni.