Środki podawane w postaci wstrzyknięć stosuje się w leczeniu nietrzymania moczu wywołanego niewydolnością mechanizmu zwieracza wewnętrznego cewki moczowej.

Niewydolność mechanizmu zwieracza wewnętrznego cewki moczowej powoduje, że szyja pęcherza moczowego pozostaje otwarta. Można jednak wstrzykiwać do niej różne substancje w celu jej zamknięcia.

Stosowane substancje nie są szkodliwe. Jedną z najczęściej stosowanych jest kolagen, który jest bardzo podobny do kolagenu używanego w chirurgii plastycznej. Inne substancje, które można zastosować, to tkanka tłuszczowa pacjenta, zwykle z okolicy brzucha, oraz specjalne rodzaje materiałów plastycznych.

Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, rdzeniowym lub ogólnym; trwa on zwykle 20 minut. Można go przeprowadzić jako procedurę jednodniową.

Do cewki moczowej wprowadza się cienki „teleskop”, zwany cystoskopem. U wszystkich mężczyzn i u niektórych kobiet wybraną substancję wstrzykuje się do szyi pęcherza moczowego przy użyciu cienkiej igły wprowadzonej przez cystoskop. Alternatywną metodą u kobiet jest wprowadzenie igły poza cewką moczową i wstrzykiwanie substancji do szyi pęcherza moczowego, aż do jej zamknięcia, co można zaobserwować przez cystoskop.

Zabieg wstrzyknięcia może wymagać powtórzenia, jeśli najlepszego efektu nie osiągnięto po pierwszej iniekcji lub jeśli po jakimś czasie efekt zanikł. U wielu osób wykonuje się więcej niż jedno wstrzyknięcie.