Po usunięciu pęcherza moczowego i cewki moczowej podczas wytrzewienia lub gdy istnieje niemożliwa do zamknięcia przetoka moczowa, chirurg wytwarza połączenie z fragmentu jelita cienkiego. Strumień moczu przepływa z nerek przez wytworzone połączenie. W powłokach brzusznych wytwarza się otwór nazywany sztuczną przetoką (stomią), przez który mocz nieustannie wpływa do worka przymocowanego na powierzchni brzucha. Czasami wytwarza się sztuczny pęcherz. Wówczas zbiornik moczu, podobny do pęcherza moczowego, znajdujący się blisko powłok brzusznych opróżnia się za pomocą cewnika wprowadzonego przez otwór (sztuczną przetokę) w powłokach.

Jeżeli usuwa się fragment jelita lub gdy istnieje niedrożność jelit albo przetoka odbytniczo-pochwowa, potrzebne bywa wytworzenie ileostomii (sztuczny odbyt z jelita cienkiego) lub kolostomii (sztuczny odbyt z jelita grubego). Połączenie światła jelita z otworem w powłokach brzusznych (stomia) umożliwia gromadzenie się zawartości jelita w worku umocowanym na powierzchni brzucha. W zależności od ogólnego stanu zdrowia oraz przyczyny wytworzenia stomii i od tego, jaką część jelita usunięto, ileostomię czy kolostomię można ewentualnie zamknąć po kilku miesiącach. Jednak większość stomii wytworzonych z powodu ginekologicznych nowotworów złośliwych pozostaje na stałe.

W wypadku, gdy u pacjentki planuje się wytworzenie urostomii i/lub ileostomii czy kolostomii, powinna ona otrzymać niezbędne informacje przed zabiegiem i po nim, tak aby mogła samodzielnie we właściwy sposób, bez problemów sobie z nią radzić.